Een korte geschiedenis

Na de eerste wereldoorlog stuurde de westerse maatschappij gestaag in de richting van de industrialisatie en mechanisatie. Deze factoren vroegen om een meer utilitaire, eerlijke en economische benadering van de architectuur, die hard en snel vertrouwde op de nieuwe industriële technologieën voor goedkopere, gemakkelijker en sneller in massa te produceren materialen. In Europa werd de moderne architectuurbeweging aangeduid als Functionalisme of Neue Sachlichkeit (Nieuwe Zakelijkheid), L'Esprit Nouveau (Nieuwe Geest), of gewoon Modernisme, en het ging daarbij vooral om het samengaan van een nieuwe architectonische vorm en sociale hervormingen, waardoor een meer open en transparante samenleving zou ontstaan. Later algemeen bekend als "International Style", genoemd door Hitchcock en Johnson, had het zich ontwikkeld in het West-Europa van de jaren 1920, gevormd door de activiteiten van de Nederlandse De Stijl-beweging, Le Corbusier, en de Deutscher Werkbund en het Bauhaus.

Na de Tweede Wereldoorlog, toen veel verwoeste steden snel en goedkoop moesten worden herbouwd, was de internationale stijl een zeer geschikte keuze, omdat deze de mogelijkheid bood om veel verdiepingen in hetzelfde gebouw te hebben, gebruik te maken van in massa geproduceerde materialen met nieuwe bouwtechnieken en opmerkelijk economische voordelen, veel regeringen kozen voor dit architectuurtype om hun steden weer op te bouwen. In de jaren 50 en 60 was de International Style geperfectioneerd en werd het de "officieuze" nationale architectuur in de VS en Canada.

In de jaren '70 was de International Style zo dominant dat het zijn universele charme verloor. Zoals het gezegde luidde: "Je stapte uit een vliegtuig in de jaren 1970, en je wist niet waar je was." Ontluisterde gevels, gebrek aan privacy, ontbering van schoonheid en individualiteit, het werd ook beschuldigd van het belemmeren van een gevoel van gemeenschap en solidariteit, het verdiepen van de ongelijkheid tussen mensen die in dozen van glas leven. Tegen het einde van het decennium was het gedaan met het modernisme en de internationale stijl en nam het postmodernisme de overhand.